Özlemek...
Hangi dilde farklı ki??
Tek kelimeye sığar mı zannediyorsunuz.
Gözlerinizden kayan yıldızların parıltısını görmüyor mu sanıyorsunuz.
Ve birde;
Göz göze gelmemek adına yaptığınız kaçamakları.
Göğüs kafesiniz yerinden çıkarcasına gelip giderken neyi saklayabilirsiniz ki?
Yutkunmayı unutup ses tellerinizin çatallaşması bile belli eder herşeyi.
Her elinize aldığınız da telefonu yazıp yazıp vazgeçip silmelerinizden haberi yok mu sanıyorsunuz.
Yada her dakika ne yapmış diye baktığınızı,
Boşuna çabalamayın.
Özledim diyebiliyorsanız kendinize, gidin sarılın.
Eğer mümkümse tabi.
Umarım mümkündür.
Umarım bi umut vardır sizin için.
Çünkü eğer yoksa,
Her okuduğunuz Nazım Hikmet şiirinde, her dinlediğiniz Sezen Aksu şarkısında, her içtiğiniz kahve fincanın dileğinde, her takip ettiğiniz burç yorumunuzda, her parfüm kokusunda, her silüette, belki bi köşe yazısında, bi arkadaş sohbetinde, belki bi kedi-köpek severken, rüyalarınızda, kol saatinizin yelkovanında, elleriniz üşüdüğünde...
Yorucu, birini özlemek oldukça yorucu.
Sarılamayacak kadar uzaksa nedenleriniz
Unutun.
Özlemek mümkünken, sarılmak değilse eğer,
Özlemeyi unutun.
İnsanları unutmak kolay...
Herkes unutulur...
Siz beni, ben bi başkasını unuturuz.
Ama,
İnsanları özlemeyi unutun bakalım kolaysa o kadar...
Diyin ona, son sözüm diye
Beni yada bi başkasını unutursun bu öyle kolay ki...
Elbet yaralarımızı sarmaya gelen birileri olacak.
Tek dileğim benim seni özlediğim gibi sen kimseyi sakın özleme...
Melekler baş ucunuzdan hiç ayrılmasın...
Güzel düşler görün...
YORUMLAR