Bundan çok seneler önce, İsveçe yeni taşındığım da, sokakta bulunan alkolikler ve evsiz insanları görüyordum ve bilhassa sarhoş olanlardan bir hayli korkuyordum..Hayatım da o ana değin ne sarhoş görmüştüm ve ne de evsiz, sokaklarda yasayan insanları..
Ve yine yıllar sonra bu insanlarla çalışmayı ve onların sorunlarına daha yakından eğileceğimi nereden bilebilirdim.. Bilhassa evsiz yurtsuz alkol bağımlılarının, neden bu hale geldiğine ve neden kimselerin bunlar icin bir şeyler yapmadığına şaşırırken, bir yandan da sihirli bir tel dokunuşu gibi, bu insanlarla yakından ilgilenip onları daha iyi anlayabilme empatisi içersindeydim..
Uzun seneler hem kendi işimde çalışırken aynı zamanda acil sosyal serviste de hafta sonları çalışıyordum. Bilhassa hafta sonları ve buz gibi soğuklarda veya dinmeyen yağmurlu havalarda, ne çok evsizleri bir yerlere yerleştirme çabaları içerisindeydim. Sosyal netlerde bu gibi insanların elbette ki bir odaları bulunmaktaydı ama bu yerlerin de kendine özgü kuralları vardı, bilhassa içki ve uyuşturucu yasağı.. Maalesef, bu insanlar genelde daimi sarhoş olduklarından dolayı, yasakları da çiğnemekten vaz geçemiyorlardı.
Bu durum elbette ki çözümsüz bir yol olmakla beraber, insan hakları, alkolik te olsa bir seçim hakkına sahip oldukları ile bağlantılıydı. İçmeye devam edip evsiz kalmaya ve yasakları çiğnemekte kendi sorumlulukları oluyordu. Bu bir demokratik düşünce olmakla beraber, bu insanların sorunlarına ve yaşam tarzlarına bir değişiklik ve çözüm getirmiyordu.. Bunu ben de çok iyi biliyor ve görüyordum ama kurulan sistem bu olduğu için, yapacağım bir şey kalmıyordu..
2000 yıllarında Küba kapılarını dünyaya açtıktan sonra, bir çok ülkeler, içersinde de İsveç olmak üzere, Küba ile öğrenim ve tahsil için girişimlerde bulundular.. Bununla beraber, Küba da kendi sosyal problemlerinin olduğunu açıklayıp, bilgi alışverişi icin yakın bağlantılar kurulmaya başlandı.
Küba ve sosyal sorunları hakkında böyle bir kursa katılma imkanım oldu. Kübanın alkol bağımlıları için yaptıkları girişimlerden biri, büyük bir kamyonla gelip, tüm bağımlıları zorla toplayıp, doğru rehabilitasyon merkezlerine yerleştirmesi, benim büyük ilgimi çekmişti.
Bu yöntemi uzun süre düşündüm durdum ve hasta insanlara seçim tercihleri oldugunu belirtmenin mi yoksa onlara seçim hakkı vermeden, rehabilitasyona yerleştirmenin daha uygun oldugunu çözemedim..
Aslında bu yöntemin kontrollü kullanılmasının bir faydası olacağını tercih ederdim, sırf gözle görülür bir netice vermesi ve toplumlara bir çözüm getirebilmesini arzu ederdim..
Ülkemizde evsiz ve yurtsuzların durumu hakkında pek bir bilgim yok ve istatistiklere de ne kadar güvenilir bilemiyorum.. Yalnız bu sorun her yerde, sosyal ağlar bulunsa veya bulunmasa da, toplumlarda büyük bir sorun halinde. Londra da gündüz ve gece olan nüfus degisimi beni çok şaşırtmıştı. Geceleri Londradaki nüfus artmasının nedeni, meğerse evsizlerin geri dönmesiymiş.
Gecenlerde okuduğum bir yazıya göre, Finlandiyanın evsizler durumuna büyük bir çare bulduğunu ve her geçen sene evsizlerin azaldığını anlatıyordu. Avrupada büyük bir sorun olan bu evsizler konusu hem baya masraflı olmakla beraber çok yorucu da olmakta. Finlandiya radikal yeni bir düşünceye göre, evsizlere kalacakları bir ev vermekle onları sokaklardan toplamayı basarmış bir durumdalar..
Bunun dışında, her bir bireye ayrı ayrı destek vererek, onların evsiz olmalarına neden olan sorunlarına yakından bakılması ve halledilmesi icin çaba gösterilmesi baya bir kazanç.
Böylesi bir calışma diğer ülkelerin yaptıklarının tam tersi olurken, ayni zamanda gayet sade olması, hayretle karsılanırken, ne kadar efektif olması ayrıca şaşırtmakta..
Insanın kendi evinin olması veya evim diyebileceği bir yeri olması, bireylerin evsiz kalmalarında bulunan potansiyel problemleri çözebilmesini daha da kolaylaştırmaktadır.. Ayrıca evsizliği halletmek ve sona erdirmek yerine, evsizlikle başa çıkmak düşüncesi, sağlam adımlarla hareket etmeyi gerçekleştirmektedir..
Evsiz kalmak, nedeni her ne olursa olsun, hoş bir durum olmasa gerek. Bunu ne kadar empati etsek bile tam anlayamayız. Kötü alışkanlıkların elbette zararı çok fazla ve bilhassa insanın kendisine zararı daha çok olsa gerek.
Ne demişler hani Allah kimseyi kimseye muhtaç etmesin ve zor günlerde ki ihtiyaç anında, kimselerin insanın yanında olmaması çok hazin olsa gerek..
İnsanlık belki de böylesi günlerde daha çok belli olup aranmakta. Kötü alışkanlıklar yüzünden nedense aileler bile bireyi terk ederken, baki kalan bu yalnızlığı anlatmam bile zor..
Sağlıcakla kalın
YORUMLAR