Bugün öyle güzel şeyler öğrendim ki...
Ne kadar çok hata yaptığımı...
Nasıl da isteye isteye, bayıla bayıla üzüldüğümü...
Ve insanı üzen tek şey kendisidir aslında dedim.
Başkaları değil.
Başkalarını görmezden gelmek sadece kendi elindeymiş aslında.
Meğer hep kaçtığımı, güçlü gözükmek için hırçın olduğumu öğrendim.
Güçlü olmak zorunda olmadığımı, tam tersi korkularımla bi oda da kapalı kalmam gerektiğini öğrendim.
Eğer karşımdakinin elleri boşsa, bana sunabileceği en ufak bi ışık yoksa boşvermem gerektiğini.
Bu hayatta asla bir şey kaybetmediğimi, en olumsuz örnekte dahil olmak üzere... Çırılçıplak geldiğim bu dünyaya aynı o şekilde gittiğimi,
Vazgeçmem gereken her ne varsa bana zarar veren vazgeçmem gerektiğini...
İster ev ister araba olsun herşeyden vazgeçebileceğimi üstelik.
Bu hayata sade ve sadece bir kez geldiğimi..
Mutlu olmam gerektiğini,
Bana en büyük zarar veren birisi olsa dahil ona teşekkür etmem gerektiğini,
Ne olursa olsun onu affetmem gerektiğini,
Anca ve ancak böyle huzuru yakalayabilceğimi,
Öfkeden uzak sevgiye yakın bi hayatta olmam gerektiğini,
Öfkenin zayıf insana ait bir duygu olduğunu,
Şefkat ve sevginin güçlü bir insana ait olduğunu,
Avcumdaki ile yetinmem gerektiğini,
Başkasının başarısına göz dikmeyi değil,nerede eksiğim var diyebilmeyi,
Ben özelim diyebilmeli,
Ben özgürüm diyebilmeli,
Ruhuma ağırlık yapan ne kadar beden varsa hepsi ile güzelce vedalaşmam gerektiğini,
İyiliğin gerçekten tüm kapıları açabileceğini bilmem gerektiğini,
Ve en önemlisi beni gerçekten seven,yanımda olan bana değer gösteren insanlarla hayatıma yön vermem gerektiğini öğrendim.
Öfkenizi o insanları affederek ve teşekkür ederek yenin. Güzel kapılar açılacaktır onların ardından... Emin olun.
Bu güzel enerjiyi bana veren kişi ve kişilere teşekkür ederim...
Güzel düşler görün...
Aslı Naz KİTAPÇIOĞLU
YORUMLAR