Bir martı beliriverdi tam burnumun ucunda, ardından bir sürü martıcıklar sardı etrafımı. Önce irkildim sonra çığlığı basıverdim 'Baba, baba'! Tuttu elimden çekti çıkardı beni martı sürüsünün içinden. Nasıl bir çekmedir ki etrafımda olup biteni bir saniyeliğine unutmuşum meğer. Silkelendim şöyle, sonra baktım ki Kadıköy-Eminönü vapurunda seyir halindeyiz. Yaşım daha 10, ne bu martılardan korkma fikri. Oysa nede güzel alıyordum boğazın iyot dolu deniz kokusunu. Bakmayın ufak olduğuma ben bir deniz aşığıyım daha doğrusu İstanbul aşığı...
İndik vapurdan buram buram balık kokuları vuruyor yüzüme. Bir yandan oltayı savuruyorlar iyot kokulu denize bir yandan seyyar satıcılar taze taze derya kuzularını pişiriyor. Misler gibide kokuyor. Kedicikler paticiklerini yalaya yalaya mırıldanıyor. İnsanların arasından sıyrılıp kendimizi bir anda Mısır Çarşısı'nda buluyoruz. Osmanlı kokuyor burası. Tarih nasılda tütüyor çarşıda. Nasılda yüzüme çarpıyor o yaşanmışlıklar. Şu duvarlar, şu taşlar anlatsa ya biraz eski İstanbul'u bana. Anlatsa ya kimler geldi kimler geçti buralardan diye. Bakmayın küçük olduğuma ben bir İstanbul aşığıyım.
Ah be İstanbul kalabalıkta olsan, trafiğinle insanları sinir krizinede soksan, havan suyun eskisine nazaran kirlenmişte olsa sen vazgeçilmezsin. Hem vazgeçilmez hem herşeyden çok özlenen... 'İzmir'de yaşamaya başlayan bir İstanbullunun ufak notları...'
YORUMLAR