"Bir bebek doğduğunda bir anne de doğar" diye bir söz var. Çok sevdiğim ve sonuna kadar katıldığım bir söz… Annelik biyolojik bir olgu ama aynı zamanda çok büyük bir sosyal ve duygusal sorumluluk
Her ne kadar 9 ay bunun bilince olarak geçse de doğum anından sonrası büyük bir bilinmezlik, acemilik ve sürprizlerle başlıyor. Yani asıl macera yeni başlıyor. O bebeğin ilk kucağa verildiği an eminim bütün annelerin aklından geçen en büyük soru "şimdi ne yapacağım?" oluyordur. Bir de üstüne hormonal değişiklikler, lohusalık, çevre baskısı derken tek bakıma ihtiyaç duyan bebek değil aynı zamanda annenin de bebek bakılması gerekiyor diye düşünüyorum.
Önceden düşündüğünüz veya hayal ettiğiniz veya çevrenizde gördüğünüz, duyduğunuz annelikle ilgili duyguları yaşamıyor olabilirsiniz. Her ne hissediyor olursanız olun önce bunun normal olduğunu ve geçici bir süreç olduğunu kabul edin. Bu geçici dönemi en sağlıklı ve kolay bir şekilde atlatabilmek için hem kendiniz hem bebeğiniz için önce kendinize iyi bakmanız gerekir. Unutmayın uçaklardaki güvenlik talimatlarında bile önce oksijen maskesini kendinize takmanız söyleniyor.
Normal hayat şartlarında benmerkezci olmak sağlıklı bir durum değil ama özellikle anneliğinizin ilk haftasında benmerkezci ve bencil olmanız gerekiyor. Çevrenizin de bunu kabul etmesi ve destek olması gerekiyor. Şuanda dünyadaki en önemli iki şey siz ve bebeğinizsiniz çevreniz sadece sizinle ilgilenmek için orda bulunuyor.
Aşağıdaki maddeleri uygulamanız bu süreci daha kolay atlatmanızı sağlayacaktır
• Olumsuz, isteyerek veya istemeyerek moralinizi bozan, enerjinizi düşüren sizinle veya bebeğinizle rekabete giren kişilerden olabildiğince uzaklaşın ve açıkça rahatsızlığınızı bildirin.
• Çevrenizden her konuda yardım isteyin ve yardım taleplerini kibarlık yapmak için geri çevirmeyin. Çünkü her türlü yardıma ihtiyacınız var.
• Yardım şekli mümkünse bebeğe bakmak şeklinde değil de sizin yerinize ev işlerini yapmak şeklinde olsun ki siz bebeğinizle daha fazla vakit geçirebilesiniz.
• Bebeğinizin bakımı ile ilgili de yardım alabilirsiniz bunda hiçbir sorun yok. Günde bir saat de olsa tek başınıza kalmaya ve bebek dışında bir şeylerle ilgilenmeye çalışın. Kısa yürüyüş, keyifli bir kitap okuma, keyifli bir dizi izleme veya tek başınıza yakın bir yerde kahve içmek bile size çok iyi gelecektir.
• Ev işlerine eskisi kadar zaman ayırmayacağınızı misafirlerinize dört dörtlük ağırlayamayacağınızı kabullenin ve buna ayıracağınız enerjiyi kendiniz ve bebeğiniz için ayırın.
• Bebeğin babası ile konuşup iş bölümü yapın.
• Çevreden söylenenleri dinleyin ama her denileni yapmak zorunda olmadığınızı unutmayın. Anne olan sizsiniz ve hiç kimse bebeğinizi sizden daha fazla düşünmez.
• Emzirmek kolay değil, eğer zorlanırsanız kendinizi yetersiz ve yalnız hissetmeyin. Bebeğiniz emmiyor olsa bile sürekli göğsünüze yatırın sarılın koklayın size alıştıktan sonra mutlaka emmeye başlayacaktır.
• Bebeğiniz emmezse kendinizi kötü bir anne gibi hissetmeyin. Çünkü anneliğin tek göstergesi emzirmek değil. Önemli olan bebeği en sağlıklı ve dengeli bir şekilde beslemek. Mama ile büyüyen ve çok sağlıklı bir hayat süren bir sürü insan var bunu unutmayın.
• İçgüdüsel olarak elinizden gelen her şeyi yapıyor olacaksınız. Ufak tefek hatalar yaptığınızı düşünseniz bile gözünüzde büyütüp kendinize çok yüklenmeyin. Panik yaptıkça kendinizi daha yetersiz hissedersiniz ve hata yapmaya devam edersiniz.
YORUMLAR