Parmak çıtlatmanın ileride eklem sorunlarına yol açtığı söylenir. Fakat bu söylenti, parmak çıtlatmayı alışkanlık haline getirmiş kişileri hiç etkilemez.

Fakat parmak çıtlatırken çıkan sese neyin sebep olduğunu birçok kişi bilmez.

1971 yılında Leeds Üniversitesi'nde görev yapan bir grup araştırmacı, eklem sıvısında oluşan kabarcıların parmak çıtlatma sırasında sese sebep olduğu hipotezini ortaya atmıştı.

Fakat daha sonraki yıllarda yapılan çalışmalar bu hipotezi çürüttü. Çünkü yeni tespite göre eklem sıvısında oluşan kabarcıklar, parmak çıtlatıldıktan sonra da yerinde duruyordu. 

Vineeth Chandran Suja ve Abdul Barakat, parmak çıtlatma sırasında meydana gelen sese neyin sebep olduğunu tespit etmek için bir matematik modeli oluşturmaya karar verdi.

Vineeth Chandran Suja ve Abdul Barakat, sesin nasıl oluştuğunu bulabilmek için matematik modelinin yanı sıra parmak ekleminin geometrik temsilini de kullandı.

İkilinin yaptığı araştırmanın sonucunda parmak çıtlatıldığında eklem sıvısındaki ufak kabarcıkların, sıvıdaki basıncın değişmesi sebebiyle bir yere yığıldığı keşfedildi.

Bu olaylar zinciri de parmağımızı çıtlatırken ortaya çıkan sesin oluşmasına yol açıyor. Buraya kadar olan kısmı aslına bakılırsa 1971 yılında Leeds Üniversitesi araştırmacılarının da hipotezini doğrular nitelikte.

Fakat ikili, 1971'de yapılan araştırmadan daha detaylı bir çalışma yaptı. İkilinin matematik modeli, çıtlama sesinin ortaya çıkması için kabarcıkların yalnızca kısmen bir yere toplanması gerektiğini gösteriyordu.

Bu sebeple parmak çıtlatıldıktan sonra hala mikrokabarcık varlığının bulunması mantıksız bir sonuçtu.

Suja ve Barakat, parmak ekleminde yığılan kabarcıklar tarafından es geçilen basıncın kendi matematik modelleri tarafından hesaplanan ses dalgalarını nasıl ortaya çıkardığını gösterdi.

İkilinin araştırmasına göre parmak çıtlatma sesine sebep olan şey sadece matematik modeli ile değil ve ayrıca kabarcık birikimi ile de açıklanabiliyor.